Próba zwarciowa bezpieczeństwo

Ryzyko porażenia prądem nie istnieje, bo napięcie 0.5V jest zbyt małe do wytworzenia przepływu prądu o takiej wartości, która byłaby jakkolwiek szkodliwa dla organizmu. Człowiek zaczyna odczuwać przepływ prądu (stałego) rzędu 5-8mA. Zdrowy organizm ma rezystancję wewnętrzną około 1kΩ. Łatwo więc policzyć, że do przepływu prądu 5mA potrzebne jest napięcie minimum 5V (5mA * 1kΩ = 5V). Jednakże naskórek człowieka wykazuje dużo większą rezystancję - co najmniej 10kΩ przy naskórku suchym i nieuszkodzonym (a są to często wartości rzędu kilkuset kΩ). Zatem sumaryczna rezystancja naskórka oraz rezystancji wewnętrznej ciała wynosi 11kΩ - aby zacząć odczuwać przepływ prądu stałego przy takiej rezystancji, napięcie musiałoby wynosić minimum 55V. Przy napięciu 0.5V i rezystancji 11kΩ, przepływający prąd wynosi ~45µA - stukrotnie mniej, niż wynosi najniższa odczuwalna przez człowieka wartość prądu.

Zupełnie inne procesy zachodzą w przypadku trzymania palca na elemencie, który jest rozgrzany - wiele zależy od tego, do jakiej temperatury rozgrzeje się ten uszkodzony element. Dla organizmu człowieka (także i skóry) każda ekspozycja na temperaturę powyżej 42°C powoduje agregację (ścinanie się) białka, będącego podstawowym budulcem organizmu. Oczywiście tutaj także istnieje wiele czynników, zwiększających odporność organizmu na temperaturę, a jednym z nich jest czas ekspozycji. Dotykając palcem grota rozgrzanej do 350°C lutownicy przez ułamek sekundy, doświadczysz zwykle tylko powierzchniowego uszkodzenia naskórka i po kilku dniach nie będzie śladu po tej "przygodzie". Jednak jeśli przytrzymasz palec na tym grocie przez 1-2 sekundy (co absolutnie odradzam!), skutki oparzenia będą znacznie bardziej widoczne (pęcherze, zwęglenie naskórka), znacznie bardziej bolesne (białka zostaną wytrącone z koloidu także w skórze właściwej) i najczęściej pozostawią trwały ślad (bliznę i/lub przebarwienie skóry).